... Kreeg onze mobilhome voor het eerst een deftige wasbeurt. We reden tot aan Canadream om te gaan dumpen en mochten er meteen gebruik maken van de Carwashfaciliteiten. De carwashman was zelfs inbegrepen.
(Zie je daar rechts aan het raam dat kleine hoofdje? Nelle was onder de indruk van de waskunsten van haar Papa)
... Wandelde Nelle voor het eerst mee op de dijk. We gaan alle dagen langs de zeebaai wandelen, maar meestal doet Nelle dan een dutje in de buggy.
... Durfden we voor de eerste keer de grens naar Amerika over te gaan. Tot nu toe waren we te bang dat we niet meer terug binnen zouden mogen. Die schrik was een beetje ongegrond, maar na onze avonturen om Amerika binnen te geraken (remember, ons ticket enkele reis Seattle bleek onvoldoende garantie voor de Amerikanen dat we het land ook weer zouden verlaten) waren we op onze hoede.
De lage brandstofprijzen (brandstof als in 'benzine' maar ook als in 'voeding voor ons mensen') trokken ons uiteindelijk over de streep (letterlijk over de grens dus). Na een lange wachttijd en controle van onze mobilhome (avocado's, tomaten en kikkererwten werden helaas met zwarte handschoenen geliquideerd wegens niet USA proof) mochten we DÉ United States of America (!) betreden.
We kwamen niet verder dan de supermarkt en het tankstation achter de hoek, maar hadden achteraf toch het gevoel een wereldreis gemaakt te hebben. Volgende keer trekken we wat verder om echt goedkoop eten te vinden. De 'Cost cutter' die we bezochten was niet zo voordelig als we gehoopt hadden. Gelukkig maakten de goedkoop gevulde tank (een schamele 250 liter benzine...) en twee lekkere flessen porto de trip meer dan waard.
... Is de 30 minuten joggen binnen! Yes,I did it again! Samen met Evy (en Nelle in de buggy) bracht ik m'n conditie terug op peil. Oef, m'n lichaam blijkt gelukkig babyproof. En nu op naar de 10 kilometer!
(Foto's van Linske met knalrood hoofd werden voor gevoelige kijkers gecensureerd en vervangen door een rustieker plaatje)
... Begint ons leven in z'n plooi te vallen. We voelden ons na enkele weken in Canada al op ons gemak, maar het is pas nu dat het op de paardenboerderij vanzelf begint te gaan. We hebben onze routine gevonden en genieten van het kabbelende leven hier. De uitspraak 'Time flies when you're having fun' klopt hier alle dagen. Hopelijk verbuigen we deze zegswijze binnenkort naar 'time to fly and have fun'...
Een wijze vrouw zei me voor vertrek dat we onszelf drie maanden de tijd moesten geven om op adem te komen en te acclimatiseren. Ze had meer dan gelijk. Het is niet altijd evident om geduld te hebben als je het gewend bent om dingen vooruit te laten gaan (vooral dan studeren, brevet behalen, een pilotenjob vinden). Het wordt ons elke dag duidelijker dat we de tijd zullen moeten nemen om ons hier grondig te integreren en op termijn een echte pilotenjob te vinden. Een jaar zal te kort zijn, maar dat wil niet zeggen dat we hier voor altijd blijven. België lonkt en familie en vrienden missen we elke dag. We zullen de komende maanden nodig hebben om de gulden middenweg te vinden tussen het leven dat we hier opbouwen en het leven dat thuis op ons wacht. Niet gemakkelijk!
al 3 maanden in Canada... tijd gaat snel. Ik ben blij te horen en te zien dat jullie daar stilaan je draai vinden en je er thuis begint te voelen.
BeantwoordenVerwijderenEn ja, het thuisfront wordt gemist... zoals het thuisfront jullie mist. ik ben in ieder geval trots op jullie en jullie onderneming en blij dat alles vlot verloopt, ook al wil het soms niet zo snel vooruit gaan dan je wel zou wensen. Hoe dan ook, wijze les van de Canadezen... geniet van het moment, neem de tijd en uiteindelijk gerak je wel aan je doel.