dinsdag 29 oktober 2013

Canadese verlangens

Wenst u nog iets uit dit prachtige land van ahornsiroop en pompoentaarten (dat laatste momenteel en masse vanwege de huidige thanksgiving en Halloweendrukte)?

Had u graag eens iets echt Canadees geproefd, gehoord of gezien? 

Zijn er dingen die u in België niet vinden kan en hier voor het rapen liggen? 

...

Let us know! Wij gaan gaarne op zoek naar de items op uw verlanglijstje!


Wat denkt u bijvoorbeeld van paarse en gele wortels? Ik zag ze hier in Canada voor het eerst. 'Sweet carrots' worden ze genoemd (reeds geschild in onderstaande en ter test verwerkt in de overschotel van vanavond). 
Alleen jammer dat ze gevoelig zijn voor slapte. Of ze een vliegreis smakelijk overleven is maar de vraag...

Of hebt u meer interesse voor dit allerschattigst mini-caravannetje? We kwamen het tegen tijdens onze shoppingtrip in Amerika. Vanbinnen heeft het een dubbele matras en achteraan is er ruimte voor een vuurtje en wat kookgerief. Meer past er niet in, no way!

donderdag 24 oktober 2013

Is het koud in de mobilhome?

Nee.

Het is er lekker warm. :-) 
Nu het wat frisser begint te worden, zijn we voor het eerst blij dat we van buiten terug naar binnen kunnen stappen. Even geleden schommelde het kwik een keer rond het vriespunt (wow dat klinkt bijna als Frank Deboosere) maar de gemiddelden liggen hier 's nachts vaker rond de 5°C en overdag in de buurt van de 10°C.

Onze verwarming staat steeds vaker aan, maar nooit voor lang. Hij werkt op gas en is centraal bedienbaar. In ons appartement moesten we de verwarminsgskranen manueel opendraaien. Nu kunnen we de temperatuur instellen en schiet de verwarming als dat nodig is vanzelf in gang. Wie had gedacht dat we er in een mobilhome nog op vooruit zouden gaan! En als de verwarming het straks niet moest trekken, gaan we wat dichter bij elkaar zitten en staan onze fleece dekens  en thermos paraat. Laat die winter maar komen!

Nelle en ik proberen onze winterjas nog even in de kast te laten. Met een dikke trui en warme sjaal gaan we de ochtendkou tegemoet. De laatste dagen hangt er 's ochtends (en tot lang daarna...) een dikke mist over de kustlijn. Het lijkt soms alsof we hier alleen op de wereld zijn! Gelukkig brak de zon er gisterenmiddag door en genoten we van een vieruurtje in den hof. Man, wat waren we plots content. 

Oh, en op nattigheid zijn we ook voorzien... Nelle kan niet wachten tot het gaat regenen. Ze loopt in de mobilhome al dagen te oefenen met haar regenlaarsjes (en ik jaloers natuurlijk, want Mie Bot - hoe is het mogelijk! - vindt geen deftige botten in haar maat...).

Nu we het toch over laarzen hebben: die zijn hier verdorie in de mode! Als er geen 150 dollar voor neergeteld moest worden (en mijn maat wat frequenter bleek), dan liep ik al lang rond in deze:
(Toevallige bron:http://blog.bekahbrunstetter.com/?p=5187)

zaterdag 19 oktober 2013

Romantiek op z'n Brits

Zes maanden in een mobilhome. Zes maanden met drie in dezelfde slaapkamer. Zes maanden zonder één enkele nacht doorslapen. Zes maanden werken en zorgen. Zes maanden zin om er met z'n twee op uit te trekken. Tijdens het bezoek van Joost en Liliane kwam het er eindelijk van.

Met de boot voeren we naar Vancouver Island, het grootste eiland aan de kust van Vancouver. Nelle ging op eilandverkenning met Opa, Oma en de mobilhome. Olivier en ik gingen op citytrip in Victoria. Victoria is één van de oudste steden in Canada en dat zie je. Het kleine charmante stadje heeft een duidelijk Britse invloed en we genoten van het uitzicht dat niet pas tien jaar geleden tot stand kwam (een uitzondering in het westerse deel van Canada!).

Het werd een weekend van:

Slapen: een ganse nacht! Zo lang als we willen! Uuuuuren aan een stuk!

- Lekker eten: mmm, sushi (voor de curieuzen), mmm veggie Gado Gado salad (een aanrader!) en mmm, high tea. Mmm...
Het ganse menu plantbased zoals we dat graag hebben, met uitzondering van het ontbijt dat vanwege een eerdere hotelbrand tot zoete koeken beperkt bleef...

- Heeeeel veel bijgepraat: man wat kan die dame praten en (vr)wauw wat deed die vent zijn best :-)

En nu kunnen we er weer even tegen in die mobilhome van ons. Al kijken we stiekem alweer uit naar ons volgende uitje!

Enkele sfeerbeelden:

(Jep, dat zijn wij. We kregen gratis zon bij ons weekendarrangement en op de achtergrond van deze foto ook gratis live muziek!)

(Hier zouden we wel eens willen wonen. 'Rustiek huisbootje aan het kabbelende water, op wandelafstand van de bruisende stad'. U vraagt, wij verhuizen!)

(Dinner aan de kade bij zonsondergang. Op de menu: gegrilde oesters, gegrilde zalm, yummie salade en verse frietjes met (hot!) red curry. Perfecte combinatie!)

(Boekenwinkeltje om in te verdwalen)

(En ja, voor de zotten en dwazen, er was ook een straat speciaal naar mijn familie genoemd...)

woensdag 16 oktober 2013

Amai!

Amai, het is weer eventjes geleden dat ik nog iets gepost heb. Inspiratie genoeg, maar weinig vrije uren op een dag.

Amai, ik zeg precies vaak 'Amai', want Amai, onze dochter begint de dag met 'Amai' en eindigt hem met 'Amai'. Tussendoor zegt ze (u raadt het al...'Amai'...maar ook:) 'uitdoen?' als het over haar schoenen gaat, 'hopedee' als ze 'hopakee' iets gedaan wil krijgen en 'oppakken' als ze het lopen moe is. Ze zegt 'hallo' tegen de rekenmachine omdat ze denkt dat het een gsm is en 'aap', 'uil' en 'ond' tegen de desbetreffende knuffeldieren. Het is trouwens pas recent dat die knuffels enige aandacht verkrijgen. Er wordt tegen gesproken (1 woord per keer, Nelle gebruikt nog geen echte zinnen, daar is ze nog wat te klein voor) en ze krijgen met momenten zelfs een echte knuffel (of waren die niet echt, die knuffels?).

Met hond Minnie (een echte knuffel, ah ja) gaat Nelle alle dagen aan de leiband wandelen. Dan zegt ze 'Amai' tegen alles waar ze van onder de indruk is (heel wat!) en 'Amai' tegen al de rest. Canadezen kennen de uitspraak 'Amai' niet. Daarom zegt ze ter compensatie af en toe 'wauw!'. 

Aan het einde van dag oefent ze 'luier', 'kaka' en 'pipi' tot we er horendol van worden. Haar enthousiasme en heftig knikken (ja he mama, dit is een luier he) weerhouden ons gelukkig van irritatie en ongeduld. Als ze in bed ligt en na een korte huilbui (de afgelopen dagen toch, kort moeten we ooit anders omschrijven) in slaap valt, zeg ik met stille zucht: 'hèhè' en natuurlijk ook 'Amai'...

Amai das ne schone foto! (made by Joost)


En dan te bedenken dat ik u wilde informeren over ons romantische weekendje in Victoria...Waar het hart van vol is hè...
(Maar niet getreurd, in mijn hart is nog plaats voor romantiek, de foto's hebt u nog te goed!). 

vrijdag 4 oktober 2013

Yoga

Tijdens onze roadtrip denkt Nelle: 'Zitten we hier midden in de natuur, beginnen die gekken ineens met hun armen te zwaaien. En er is niet eens muziek. Als ik mag meedoen vind ik het allemaal best.'

En over tien jaar: 'moeder, echt waar. Da ge me die onnozele yoga wilt bezig zijn is erg. Ma komaan,  moest da nu ook nog persé op uwen blog kome? Ik schaam mij dood!'  

Ach ja...

donderdag 3 oktober 2013

De Canadeesjes komen op bezoek

U leest het goed. Wij komen naar huis! Na een lange periode van overleggen, plannen, wikken en wegen hebben we nu definitief beslist: de feestdagen brengen wij thuis door!
We arriveren op 12 december om 17u30 in Zaventem en zijn vier weken ter uwer beschikking :-)

Maar er is meer.... Half januari vertrekt Olivier alleen terug naar Vancouver. Nelle en ik blijven 3 maand langer in België en vertrekken pas begin April terug naar Canada.

Waarom? 

Het is voor Olivier de kans om voluit voor zijn pilotencarrière te gaan. Hij heeft drie maanden tijd om een job te zoeken en de verlenging van ons visum te regelen. We kiezen ervoor om de dingen vooruit te laten gaan. Met een gezin in een mobilhome leven vertraagt elke stap in het proces naar een pilotenjob: studeren terwijl je bureau als keukentafel fungeert is niet evident. Een voltijdse job combineren met solliciteren is moeilijk als je dochter je 's nachts wakker houdt. We hebben een gezellige periode in onze mobilhome achter de rug, maar als we echt iets willen bereiken, zullen we even van 'strategie' moeten veranderen. Wie zich wilt lanceren als piloot, moet tot het uiterste gaan, dat horen we hier elke dag. Dit zal sneller gaan en makkelijker zijn als Olivier niet altijd met z'n gezin moet rekening houden.

Waarom nog? 

Omdat we het belangrijk vinden dat Nelle haar grootouders, nonkels, tantes, meter, peter, ... goed kent. Een sociaal bad zal haar én onszelf heel veel deugd doen. We kijken er naar uit om tijd door te brengen met vrienden en familie

Om de koude wintermaanden te overbruggen. Leven in de mobilhome is 's winters geen probleem, maar met een klein kindje in een warm huis wonen is nog net dat beetje comfortabeler. 

Ikzelf wil de drie maanden gebruiken om onze toekomst verder uit te stippelen: waar gaan we 2014 leven? Hoe plan ik m'n eigen carrière? Wat doen we met ons appartement, inboedel en leven in België, ...? Tijd voor reflectie...

Wat is het grote nadeel?

We gaan elkaar drie maanden heeeeeel erg missen. Een vader zonder kind, een kind zonder vader, een vrouw zonder man, we moeten er geen tekeningetje bij maken... We geloven er rotsvast in dat we dit als gezin zullen overleven, maar beseffen tegelijkertijd dat het even alle hens aan dek zal zijn om ons schip op koers te houden. Dus matrozen, alle steun zal welkom zijn. Het is voor 't goede doel!

En? Wat gaan jullie dan daarna doen? 

Aaargh, stop met die vraag te stellen! Als we het zelf weten, dan bent u de eerste die het hoort! En intussen maakt de vraag ons alleen maar zenuwachtig :-)

Nelle is alvast klaar voor vertrek!
 (We durfden haar nog niet vertellen dat we met het vliegtuig gaan en niet met een mobilhome...)