We grijpen onze kans en gaan op pad. De eerste week trekken we met z'n vieren voor een paar dagen naar Golden Ears. Onderweg passeren we Vancouver city:
Golden Ears is een national park dicht bij het centrum van Vancouver. Met de mobilhome verblijven we op de camping. Voor heel wat Canadezen uit de stad is het Golden Ears Park het dichtstbijzijnde stukje 'echte' natuur. Ze gaan er net zoals wij kamperen in superdeluxe mobilhomes (die van hun toch ;-)). Ze zijn voorzien van alle comfort. Hollanders staan bekend om het verhuizen van hun hele hebben en houden tijdens een campingtrip. Canadezen gaan nog een stapje verder en zijn werkelijk op alles voorzien. Wie in een partytent met muggennet en verwarming staat te koken op iets wat erg lijkt op een fornuis verliest wat ons betreft enige kampeercharme. Al moeten we toegeven dat die bbq-machines 's morgens de lekkerste geuren verspreiden. Een ontbijt met vers gebakken pannenkoekenen spek doet ons een beetje watertanden.
Ik maakte helaas geen foto van de 'Canadese nederzettingen'. Wel een foto van onszelf op de 'Belgische' camp spot:
Nelle is in haar nopjes. Samen met Kristien maakt ze lange wandelingen door het 'bos'. Ze leert om bergop en bergaf te klimmen en verzamelt met grote flair dennenappels in de capuchon van haar trui:
Vanop de camping lopen we langs een steil padje tot aan Golden Ears Lake:
Tijd om te zwemmen voor de regen (Kristien heeft tijdens haar bezoek in Canada bijna meer regen gezien dan wij in ons ganse verblijf tezamen):
Wandelen naar een kleine Waterval:
In de voorspelde regen:
Door het bos:
Op een droog moment:
Na drie overnachtingen gaat Olivier weer aan de slag en gaan wij vrouwen Vancouver city onveilig te maken (ehum). We beginnen bij Canada Place van waaruit je uitkijkt op Burrard Inlet (aan de zee), de daarbij horende haven...:
... En de landingsbaan voor watervliegtuigen (echt iets voor Olivier...):
Canada Place is een toeristische trekpleister. Vandaag voelen we ons als bezoeker de vreemde eend in de bijt. Bij navraag blijkt dat er een driedaags festival aan de gang is voor Aziatische stripfiguren. Dat verklaart waarom we omringt worden door mensen van over de hele wereld in de meest fantastische kostuums:
Onze wandeling loopt langs de Marine Building:
Op de bovenste verdieping van het gebouw vragen we aan een bedrijf of we even door het raam mogen kijken. We hebben geluk. Het is vrijdagnamiddag en het ganse kantoor is verlaten. De verveelde receptionist laat ons met plezier binnen. Ze vindt ons bezoek een fijne afleiding:
Het uitzicht:
Wat verderop drinken we koffie en checken we onze route:
Nelle placeert een dansje. Een paar weken terug wiebelde ze een beetje heen weer als ze ergens muziek hoorde, ondertussen maakt ze echte dansmoves;-):
Met Nelle op haar favoriete draagplek:
De volgende dag zetten we onze trip verder. We nemen een mini veerboot naar Granville Island en na 'The best fish and chips in town', lopen we pratend (we kunnen er wat van!) langs de haven:
Langs het water richting het strand:
Met aan het strand een beachhouse op z'n Canadees:
Het stads-strand geeft zin in meer zee. De dag nadien vertrekken we vanuit Pony Pals te voet naar het grotere Centennial Beach. Een stevige wandeling over de dijk die langs Boundary Bay loopt. Op Pony Pals verklaren ze ons voor gek dat we het hele eind stappen. Wij genieten van de tocht en het uitzicht op de kuststrook met oneindig veel vogels.
The Beach is (zoals overal in Canada) goed voorzien: schone toiletten, omkleedruimtes, een buitendouche met warm water en kraantjes op kinderhoogte. Nelle oefent handen wassen:
De stranden liggen hier vol met aangespoeld hout. Kinderen maken naast zandkastelen ook houten burchten:
Onderweg met de bus terug:
Na een paar citytrips (met nadruk op trip, we rekenen 1,5 uur om in de stad te geraken) gaan wij, de drie dames, naar Galiano Island. Olivier blijft thuis om te werken (en om te genieten van welverdiende en tatervrije rust).
Op de boot naar Galiano:
Aankomst op het 'hippie'-eiland:
Onze Cabin in het bos:
Het charmante keukentje:
Het geïmproviseerde bedje voor Nelle:
En het bad (u ziet dat goed, midden in de living!):
Nelle leert trappen beklimmen aan de ingang van de Cabin:
Een noordelijke baai:
Nelle laat haar hond uit:
Op weg naar de top van Mount Galiano (ziet u dat leuke hippiebusje op de achtergrond?):
Het uitzichtpunt van op Mount Galiano blijkt niet haalbaar (na bergop weer bergaf om dan weer bergop en bergaf te gaan vinden we op het einde van de dag niet aantrekkelijk met baby on board). De volgende dag kijken we daarom vanop Bluff Park naar de vele eilanden die Vancouver omringen:
We blijven een nachtje langer op het eiland omdat we het er zo naar onze zin hebben. Met plezier genieten we nog een dag extra van de ontspannen sfeer, de leuke pubbus (die de mensen oppikt en ze onderweg muziek laat maken tot ze uitgelaten aan de pub toekomen!) en de fijne compagnie.
Het vertrek van Kristien doorbreekt de gezelligheid. Plots moeten 'we-gaan-even-samen-op-stap'-maatjes alweer gedag zeggen en ben ik m'n klankbord kwijt. Het was zo leuk om familie in de buurt te hebben. Gelukkig komt er gauw weer bezoek!
