dinsdag 22 april 2014

Home sweet home


Oh boy, dat is hier weer met een serieuze primeur. En we vallen meteen met de deur in huis: we komen terug naar Europa. Ja, u leest dat goed: Olivier, Linske en Nelle vliegen binnenkort uw richting uit. 19 Mei om precies te zijn. En de 20e komen we aan in Amsterdam.

Vanwaar die plotse ommezwaai? Werk. Of correcter: geen werk. Olivier is sinds eind januari op zoek naar een job en heeft er geen gevonden. Hij zocht naar pilotenfuncties, Dispatcher jobs, toeristische mogelijkheden (waar zijn talenkennis goed van pas komt) en ultiem alle jobs die hij in Yukon kon vinden. In deze noordelijke provincie hadden we meer kansen omdat de gemiddelde Canadees er liever wegblijft vanwege de barre weersomstandigheden en er dus meer jobs open blijven staan. Geen succes.

Gezien de omstandigheden is het gebrek aan kansen niet eens zo verwonderlijk. Olivier en ik hebben een jaar geleefd en gewerkt in Canada met een werkvisum. Nu dat vervalt en niet verlengbaar is, vallen we terug op een toeristenvisum dat voor toekomstige werkgevers weinig aantrekkelijk is. Ze moeten heel wat papierwerk en onzekerheid trotseren voor ze ons buitenlanders aan de slag krijgen. Uiteraard willen ze een getalenteerde kracht als Olivier graag in hun team (dat bleek in de verschillende interviews die hij deed) maar als het er op aan komt is ons visum een te groot struikelblok.

We kiezen ervoor om terug naar Europa te reizen voordat onze laatste cent is uitgegeven. Terug in de buurt dromen we van om een plekje te zoeken waar we zelfstandig aan de slag kunnen gaan. Erg concreet zijn onze plannen nog niet. Toch niet concreet genoeg om ze al op de world wide web te smijten. De kans is groot dat we niet in België blijven. Zuid Frankrijk trok ons altijd al. In Zweden zien we onszelf al jaren wonen. Een zonnig eiland lijkt ons ook wel wat. Er zijn verschillende opties die we de komende weken willen concretiseren.

Tussen alle onzekerheden door is er een ding dat vast staat. Een zekerheid waar we naar uitkijken: Nelle viert haar 2e verjaardag in België! Hou 25 mei dus vrij voor een gezellig feestje! Bestel alvast wat zon en relax. Wij komen met plezier terug. We zullen Canada zeker missen, maar vinden het helemaal niet erg om terug naar huis te vliegen. Nieuwe plannen, nieuwe dromen, nieuwe goesting! Meer nieuws volgt van zodra we het uitgedacht hebben...

PS: Interesse in een Canadese mobilhome? Deze is een pareltje! Meubie, we're gonna miss you!

zaterdag 19 april 2014

woensdag 16 april 2014

Aangekomen!

(Nelle's speelgoedkoffer en inhoud zegt het allemaal)

Ow yes, we did it! 

Dan is ne mens al eens voorzien op 'reisproblemen'.... en loopt alles bijna op rolletjes. 

Ik was (zoals jullie meermaals mochten aanhoren) vooral bezorgd over onze overstap. Ik keek niet uit naar de race tegen de klok met een trolley, sporttas, rugzak, handtas, jassen en kind door Londen Heathrow. Het vliegveld is zo groot dat je met een trein van de ene plek naar de andere moet reizen en 45 minuten aanschuiftijd bij de security nodig hebt. Reken daar nog de nodige roltrappen en liften bij en je kunt je voorstellen dat ik behoorlijk opzag tegen mijn overstap met tijdsdruk.

Eerste meevaller was mijn sportzak die in Brussel aan de gate mocht worden ingecheckt bij de hoofdbagage. Minder gewicht maakte een gigantisch verschil. Tweede meevaller was de vriendelijke dame van de douane die me duidelijk uitlegde welke route ik tot aan de gate moest volgen. Derde meevaller was onze goede voorbereiding: alles was netjes ingepakt en de rijstmelk van Nelle legde ik bij de security in een apart bakje zodat een volledige trolley-inspectie niet nodig bleek. Vierde meevaller was onze voorbeeldige dochter. Na een uurtje sjouwen was ze de overstap beu, maar tegen dan kwamen we wonder boven wonder al aan de gate aan en mochten we warempel als eerste instappen. 

Op de vlucht zelf hoopte ik nog even op twee vrije plaatsen naast de onze. Gelukkig bleken de dames die de stoelen alsnog innamen erg kindvriendelijk en lieten ze Nelle zonder morren een duizendtal keren passeren. Ons dametje viel tijdens het opstijgen meteen op m'n schoot in slaap. Komt goed dacht ik. Helaas werd slapen de rest van de nacht minder evident. Al woelend en huilend geraakte Nelle steeds verzeild in een halve slaap die weinig rust boodt. Uiteindelijk was ze pas een half uur voor landing echt in een diepe slaap verzonken en moest ik haar bij aankomst met veel moeite weer wakker maken. Het kan verkeren. 

In Vancouver aangekomen werden we verwelkomd door een douanebeamte die mijn reisverhaal voor de komende maanden met moeite wilde slikken. Hij vond het bizar dat ik na een verblijf van een jaar nogmaals naar Canada wilde komen om de boel te gaan 'verkennen'. Ik kon hem geen ongelijk geven, maar verzekerde hem dat illegaal werken voor ons geen optie is. Na het nodige computerwerk mochten we daarom alsnog Olivier gaan opzoeken. Jeuj. 

Wat een geluk, wat een plezier om elkaar weer te zien. En Nelle en Papa, dat ging meteen goed. Het eerste uur was een beetje onwennig maar sindsdien lijkt het alsof we nooit zijn weggeweest. Dat werd meteen duidelijk toen Nelle op dag twee eiste dat Papa haar op het potje zou zetten in plaats van Mama. Bon, drie maanden zijn voor een klein kind blijkbaar erg overbrugbaar. 

En zo komt het dus dat we weer als vanouds op Pony Pals staan. We solliciteren, laten de mobilhome nakijken, schrijven een blog en wachten op een verlossend telefoontje dat ons zal aanmanen om onze biezen te pakken en richting Yukon te vertrekken. We zijn er klaar voor! 

(Tot het zover is genieten we van het goed weer hier. Spelen op de barn in een stralend zonnetje, met z'n drietjes gaan fietsen en 's avonds verse pizza maken. Wat wil ne mens nog meer? Euhm... een lekker glas wijn misschien? Dju alcohol is hier nog steeds onbetaalbaar...)

Foto's volgen snel!

vrijdag 14 maart 2014

Tijdbesteding

'Verveel je je nog niet als huismoeder?' en 'Kan je jezelf een beetje bezig houden dezer dagen?'. Dat zijn zo wat de meest gestelde vragen die ik de afgelopen maanden voorgeschoteld kreeg. De bezorgdheid dat deze ambitieuze dame zichzelf niet nuttig zou voelen is groot en zeker niet onterecht.

Gelukkig verveel ik me helemaal niet. Sterker nog: ik moet serieus m'n best doen om al m'n plannen verwezenlijkt te krijgen.

* Nelle en ik genieten zo hard van onze familie en vrienden dat het sociaal bad waar we in December, onderweg van Canada naar België, zo naar uit keken, met gemak een sociaal meer genoemd mag worden. We fietsen van de ene uitstap naar de andere bijpraat- en speelsessie en we love it! De dagen vliegen voorbij.

* Halverwege ons bezoek zag Niene het levenslicht. Wat was ik blij dat we in het land waren voor de geboorte van mijn Metekindje (dochter van Annelies en Eva). Een hoogtepunt! Want wat een dotje :-)
 Niene!

* Tussendoor racen we van de ene medische afspraak naar de andere. Op een paar maanden tijd passeerden tandartsen, kinesisten, een oogarts, de gynaecoloog, de huisdokter en zelfs een podoloog de revue. Na al die controles ben ik er gerust in: wij zijn behoorlijk gezond!

* Ook voor administratieve beslommeringen werd tijd uitgetrokken. Verlengen tijdskrediet: check. Verhuur appartement geregeld: check! Papperassen op orde: bijna check.

* De rest van mijn vrije tijd spendeerde ik aan...tromgeroffel...mijn nieuwe website! Na uren van schrijven, website-coderen, research en vooral veel geploeter en gefoefel, kondig ik met trots de place to be aan voor vrouwen (en mannen) die op zoek zijn naar meer (quali)tijd in hun dagelijks leven:

www.myglowtime.com


Komt dat zien! Ik had niet gedacht dat ik ooit met zoveel fierheid m'n eigen creaties zou aanprijzen, maar ziehier de effecten van een tevreden mens. De komende maanden ga ik met veel goesting schrijven over manieren om tijd te winnen in het dagelijks leven en tips geven om de gewonnen tijd op een ontspannen, waardevolle manier te besteden. Voila. Meer info vind je hier.

* Vorig weekend voelde ik me voor het eerst een echte blogger. Ik ging naar de Wasbar voor 'de grote Blogameetup' (nogmaals merci Soetmin voor de bangelijke organisatie!). Ik genoot er van het gezellig samenzijn met allemaal andere bloggers en maakte ongegeneerd reclame voor mijn nieuwe blog. Ja dat hoort u goed. Ik promootte schaamteloos mijn nieuwe gekoesterde project. Ik moest me even over m'n natuurlijke schroom zetten, maar was achteraf blij dat ik met m'n zelfgemaakte wasknijpers een intro had om collega-bloggers aan te spreken en een praatje te maken.

(Merci An om een foto te maken van m'n wasspelden, dat was ik zelf helemaal vergeten!)

Pas bij aankomst in de Wasbar viel mijn frank (bij mij is dat nog niet met euro's...) dat de verwonderde blikken onderweg op de fiets veroorzaakt werden door het propaganda-papier dat ik op de achterkant van m'n vestje had geprikt. Dankzij het zalig warme weer bleek mijn jas overbodig en was ik de zot die rondfietste met volgende boodschap op haar rug:  'Mijn stralende zelf dankzij de tips op myglowtime.com'. God straft stoefers meteen, zo blijkt.

(mijn mandje vol sterretjes. Het sterrenlapje dat ik naaide stond in schril contract met de creaties van de alomtegenwoordige naaibloggers. Ga zeker eens bij één van hen een kijkje nemen als je nog op zoek bent naar inspiratie!)

Olivier, ik at overheerlijke bagels. Dat geeft Canada-heimwee maar vraagt vooral naar meer. Afspraak over een maandje i voor zeer veel bagelgenot?

(merci Caroline voor de smakelijke foto!)

En om af te sluiten (het heeft wel lang genoeg geduurt he, deze post?) nog een dienstmededeling: ik was één van de enige die niet wild werd van de Goodiebags bij de Blogameetup. Versta me niet verkeerd. Ik ben zo'n typische dame die op de voorste rij gaat staan als er iemand 'gratis' roept. Maar met ons nakende vertrek naar Canada en de kleine koffers in mijn achterhoofd, denk ik alleen nog aan wat wel en niet in onze bagage past. Daarom aan alle geinteresseerde dames en heren: zie je op onderstaande foto iets wat je hartje begeert? Aarzel dan niet en vraag ze bij mij cadeau aan! Zelfklevende folie en tafelzeil, een kortingsbon voor: de online-naaiwinkel van Bellelien, de kinderschoenwinkel Anna Pops, de retro polaroid foto's van Polabora en de  online-juwelenwinkel (inclusief oorbelletjes!) van Gerhilde behoren tot de mogelijkheden! De lekkere chocolade werd helaas al verorberd.


Nog 4 weken voor vertrek...aftellen maar!

donderdag 27 februari 2014

Nelle-nieuws

(Rechtstreeks van uw lieftallige reporter in Antwerpen, speciaal voor Papa's in Canada)

Nelle stempelt graag. Tekenen met potloden vindt ze minder. Potloden zijn vooral leuk om te transporteren, om in en uit anoniem-gedoneerde pennenzakrollen te halen en nadien op de grond te laten vallen. Tekenen is voor 'mensen', niet voor een kindje, hoor ik ze denken. 

Nelle laat Sue uit. Ze geeft bevelen als 'kom Sue' en 'zit'. Sue trekt zich niks van haar woorden aan. Wat betreft eigenzinnigheid zijn die twee aan elkaar gewaagd :-).

Naast Nelle's potje staat de duplo-variant. Nadoen is in bij peuters. Zo zit het 'poppetje' dus regelmatig op zijn 'twajetje' (ook'weetee' genoemd) en lopen behalve Nelle ook knuffels sinds een week rond met broekjes (en zonder luiers...). Dat gaat wonderwel.  Nog niet alle onderbroekjes zijn ongeluk-vrij, maar we komen in de richting. Moeder is trots :-)

Niet alleen duplo-poppetjes gaan op het potje. Ook beren moeten volgens Nelle erg vaak plassen.

Niks leuker dan rondjes lopen in de tuin. Weer of geen weer: Nelle is buiten de koning te rijk. 

Vertrek naar Canada: een rugzak, handtas, beer, dikke jas, muts & sjaal is alles wat Nelle nodig heeft om naar Papa te gaan. Weliswaar een paar weken te vroeg is Nelle helemaal klaar voor de terugtocht. Olivier,  we komen er (bijna) aan! ;-)

zaterdag 25 januari 2014

Montreal

Bonjour Montréal!

Il fait -25°...et Olivier, il a froid!

Bon, ik ging dus een rondje appartementjes bezoeken op de koudste dag van de week.
Mijn benen waren na 10 minuten ongevoelig en de appel die ik had meegenomen heb ik vrij snel moeten opeten voordat die bevroren was. Hij was nog eetbaar maar het bracht toch een lokale verdoving teweeg rondom te mond. Met moeite heb ik gelukkig niet in mijn lip gebeten. Dan snel m'n kap op en m'n jas helemaal tot boven toe. Even verschieten toen ik dus echt met mijn lip aan de ritssluiting bleef plakken door de kou. Dat is dus geen fabeltje! Even flink doorstappen en dan ontdooit de eerste laag kleren wel, vanaf dan was het eigenlijk een hele mooie wandeling.







Alle vijvers in de parken zijn veranderd in schaatsbanen



De jachthaven is ook gewoon dicht(gevroren) voor het seizoen.


woensdag 22 januari 2014

Vanuit België, voor Papa

Papa, wat vind je van m'n nieuwe trui?

Ik begin schommelen steeds leuker te vinden. Als we op het veldje komen roep ik al van ver: 'sjommelen!' (ofzoiets...)

Onze zelfgemaakte Standing Desk, voor mij is hij nog net te groot...

Ik ben1 jaar en 8 maanden en verslaafd aan bellen.

Oh ja, ik eet nog altijd heel graag groene smoothies. Als ik opsta roep ik enthousiast 'moetieee!' tot ons ontbijt klaar is.