woensdag 31 juli 2013

Kermisattractie

Met een vork leren eten is een beetje zoals op de kermis knuffels vangen. Het gaat niet helemaal vanzelf. Je ziet wat je doel is. Net als je denkt dat je het te pakken hebt, valt het terug op de grond. Je grijparmen zijn niet helemaal goed afgesteld. Een grote dosis geduld en een beetje geluk heb je nodig om succesvol te zijn. Maar! Als je er dan toch in slaagt om iets op te pikken, ben je de koning te rijk!

(Wij hebben wel slabbetjes hoor. Ze allemaal in de was steken vlak voor de lunch bleek niet zo'n slim idee...)

maandag 29 juli 2013

zondag 28 juli 2013

Romantisch tafelen


Lunchdate met Nelle. Romantisch als we zijn deelden we een bord met groentenomelet en salade. 
Het heeft ons gesmaakt!

zaterdag 27 juli 2013

Lapjesdeken

Het lapjesdeken vol herinneringen van onze allerliefste familie en geweldige vrienden begint stilaan vorm te krijgen! Het fungeert als m'n dagelijkse Sudoku uit de krant: een uurtje puzzelen als Nelle slaapt. Puzzelen vertaal je ongeveer zo: een nieuw stukje stof aan het deken vastnaaien, stofje weer lostornen, foefelen om de verschillende stofsoorten op een rechte manier aan elkaar te vereeuwigen, opnieuw naaien, lostornen en nogmaals proberen. Tot het goed zit, zo hoort dat! Het is dezer dagen mijn manier van ontspannen. Een uurtje knoeien dus. En als ik na dat eerste lapje een beetje ingewerkt ben, dan wordt Nelle meestal wakker :-). De monniken zouden trots op me zijn.



Ps: Mist jou lapje (van 16 bij 16cm en bij voorkeur met je naam erop ;-)) nog op het deken dat ons 'de komende winter van gemis' zal warmhouden? Dan is het de moment! (Zie vorige post voor meer reclame over de bagage van m'n moeder die binnenkort op bezoek komt)

donderdag 25 juli 2013

Dienstmededeling

Yes! We krijgen bezoek :-) 12 augustus arriveert Kristien in het mooie Canada. We kijken er heel erg naar uit!

Kristien is een light-traveller zoals ze dat noemen. Dat betekent dat ze nog heel wat plaats in haar bagage heeft...

Heb jij nog een paar kilo chocolade waar je vanaf moet? Wil je je best-running-music-ever-cd graag met ons delen? ligt er al maanden een verjaardagscadeautje klaar? of beginnen jou vingers te kriebelen om de laatste nieuwtjes/het eerste hoofdstuk van je boek/onwaarschijnlijk interessante workouts op papier te vereeuwigen? Wel, dan is er nog meer goed nieuws. Want dat kan!

9 en 10 augustus is m'n reizende moeder terug van verlof en kan haar bagage gevuld worden. Ze is dan te bereiken in de Herculusstraat 11 te Berchem of per mail op kris10_caris@hotmail.com. Telefonische afspraken kunnen gemaakt worden op 03/235 07 22. Vragen staat vrij in de comments ;-)

(Geen nood, Nelle's eerste woord wordt niet 'post'. Ze oefent momenteel met horizontaal en vertikaal knikken in combinatie met klanken die lijken op ja en nee. Wordt vervolgd!)


woensdag 24 juli 2013

Hehe...


(Een vaste draad... waar is den tijd... daar kunnen we nu alleen van dromen...)

maandag 22 juli 2013

Vriend giraf

Nelle heeft een nieuwe vriend. Het is een giraf. Hij heeft geen lange nek. Dat is een beetje verwarrend. Als je de velcro aan zijn buikje opentrekt wordt hij een kussen. Dat is dan weer handig. De giraf is vooral geliefd omdat hij zo zacht is.

zaterdag 20 juli 2013

De dutjesdijk

Nelle slaapt 's middags het liefst in de buggy tijdens een wandelingetje op de dijk. We leren Nelle deze gewoonte niet graag af. Ziet u waarom?


vrijdag 19 juli 2013

Erwtjes

Wij wonen op den boerenbuiten, jawel. Soms brengt dat een geurtje met zich mee. Soms levert dat voorraadvoordelen op. De buren tipten ons over het veld van de overboer. Daar waren de peultjes klaar voor de pluk. Het gigantisch 'machien' dat al enkele dagen voor de deur stond had onze frank (of euhm dollar) ook kunnen doen vallen. Omdat wij geen boerenlui zijn viel onze frank niet. Wij weten niet dat dit soort machines gebruikt worden om de peulvruchten te ontmantelen en de erwtjes op te vangen en meteen in te vriezen voordat ze rechtstreeks naar de winkel worden gebracht. Nu weten we dat dus wel. En we weten ook dat buren de officieuze toestemming krijgen om een eigen voorraadje in de slagen. Op een gigantisch veld merk je dat amper.

Samen met Candice ging ik op erwtenjacht. Ik was er niet helemaal gerust op als illegale plukker én buitenlander met een visum dat bloed zweet en tranen heeft gekost. Gelukkig ging de oogst erg vlot en had ik praatgraag gezelschap dat voor de nodige afleiding zorgde. Groene vingers en twee gigantische zakken peultjes waren onze oogst. Heel wat als je rekent dat een kilo verse peultjes hier algauw 7 dollar (en pakweg 5 euro) kost. Wij worden hier nog rijk! Ehum.

(Een klein deeltje van de oogst)

De erwtjes zijn vers het allerlekkerste. Je eet ze dan rauw zoals nootjes die je nog moet kraken. Maar 5 kilo verse erwtjes is ook voor een groentenfanaat met compagnie net teveel. Dus moesten er erwten gedopt worden voor verder gebruik. Aan het eind van den dop had ik opnieuw groene (én pijnlijke) vingers én kon ik twee grote potten vol erwtjes in de diepvries steken. Ik weet wat wij de komende weken gaan eten...

(Doppen op kosten van de staat...)

('Helpen'...) 

donderdag 18 juli 2013

Suikervrije Oreo's voor pindakaaslovers

Hmmm... Wij vonden ze heerlijk! De dame die het recept verzon is een professionele blogger die haar dagen vult met het testen van gezonde desserten. Haar belangrijkste criterium voor het publiceren van een nieuw dessert, is of het echt lekker is. Niet gewoon 'lekker voor een gezond dessert'. Ik was meteen verkocht. Kan jij ook niet meer wachten om ze uit te proberen? :-) klik dan hier voor haar recept.

Wij hebben geen kleine ronde steekvormpjes, dus smulden we van vierkante Oreo's:
(Dit zijn ze toen ze net klaar waren. Nadat de pindakaasvulling terug hard werd in de koelkast waren ze nog lekkerder!)

En voor diegenen die niet lang in de keuken willen vertoeven, maar wel lekkere en gezonde koekjes willen maken, is er dit recept voor 'Peanut butter cookies' met stukjes chocolade in. Het zijn van die superkoekjes: makkelijk te maken, heerlijk en nog gezond ook. Er zit geen suiker in, geen zuivel, geen gluten (wel heul veul pindakaas!) en volgens de receptmaker in kwestie zijn ze nog sexy ook... De koekjes waren dan ook op voor ik er een foto van kon maken :-)

woensdag 17 juli 2013

Waterfeestje

Nelle kreeg van Candice een heus opblaasbaar zwembad (op kindermaat , zoals u ziet...). Neem daarbij een portie warm weer, een tuinslang en een gieter en waterpret is verzekerd!

maandag 15 juli 2013

Veggie hamburger

Ohja, na de frietjes kregen we zin in een lekkere hamburger... We maakten een veggie versie met kikkererwten. Nammie, zelfs voor vegetarisch :-)!


How did we do it?

Maak de burgers:
Mix
- een blik kikkererwten
- een dikke wortel, gestoomd en in stukjes gesneden
- twee selderstengels, gestoomd en in stukjes
- een teentje look en een kleine ajuin, kort gebakken
- een ei
- paneermeel (pakweg 50 gram, tot het geheel niet meer volledig plakkerig is)
- peterselie, een hand vol versnipperen
- peper en zout
Maak van dit papje verschillende hamburgers (zo groot als je broodje is erg makkelijk ;-)) en zo dik als een gehakthamburger...
Bak ze in de pan als ware het burgers van vlees...

Voor de hamburger in z'n geheel:
Neem lekkere broodjes. Beleg naar wens met sla, tomaat, burger, (gebakken) ajuin (mmm) en een beetje mayonaise. 

Smakelijk :-)

zondag 14 juli 2013

Zondag frietjesdag

In Canada zijn er helaas geen frituren. Daarom maakte ik zelf frietjes van zoete aardappelen. Met homemade avocadonaise werd het een voedzame lekkernij.


Voor de geinteresseerden:

Frietjes uit de oven:
- snij vier grote yams (zoete aardappel) in frietjes
- leg ze op een ovenschaal of bakplaat
- voeg 2 eetlepels olijfolie, peper, zout en een mespunt van iets pikant (hot paprika, chilipoeder,...) toe
- roer alles door elkaar
- zet in de oven. Laat 30 minuten bakken op 220°C. Roer af en toe alles om tot de frietjes gaar en doorbakken zijn

Avocadonaise:
- mix twee kleine avocado's en een tomaat in stukjes met een scheutje citroen, een lepel mayonaise, peper en zout

zaterdag 13 juli 2013

Na 3 maand...

... Kreeg onze mobilhome voor het eerst een deftige wasbeurt. We reden tot aan Canadream om te gaan dumpen en mochten er meteen gebruik maken van de Carwashfaciliteiten. De carwashman was zelfs inbegrepen.
(Zie je daar rechts aan het raam dat kleine hoofdje? Nelle was onder de indruk van de waskunsten van haar Papa)


... Wandelde Nelle voor het eerst mee op de dijk. We gaan alle dagen langs de zeebaai wandelen, maar meestal doet Nelle dan een dutje in de buggy.


... Durfden we voor de eerste keer de grens naar Amerika over te gaan. Tot nu toe waren we te bang dat we niet meer terug binnen zouden mogen. Die schrik was een beetje ongegrond, maar na onze avonturen om Amerika binnen te geraken (remember, ons ticket enkele reis Seattle bleek onvoldoende garantie voor de Amerikanen dat we het land ook weer zouden verlaten) waren we op onze hoede. 
De lage brandstofprijzen (brandstof als in 'benzine' maar ook als in 'voeding voor ons mensen') trokken ons uiteindelijk over de streep (letterlijk over de grens dus). Na een lange wachttijd en controle van onze mobilhome (avocado's, tomaten en kikkererwten werden helaas met zwarte handschoenen geliquideerd wegens niet USA proof) mochten we DÉ United States of America (!) betreden. 
We kwamen niet verder dan de supermarkt en het tankstation achter de hoek, maar hadden achteraf toch het gevoel een wereldreis gemaakt te hebben. Volgende keer trekken we wat verder om echt goedkoop eten te vinden. De 'Cost cutter' die we bezochten was niet zo voordelig als we gehoopt hadden. Gelukkig maakten de goedkoop gevulde tank (een schamele 250 liter benzine...) en twee lekkere flessen porto de trip meer dan waard.


... Is de 30 minuten joggen binnen! Yes,I did it again! Samen met Evy (en Nelle in de buggy) bracht ik m'n conditie terug op peil. Oef, m'n lichaam blijkt gelukkig babyproof. En nu op naar de 10 kilometer! 
(Foto's van Linske met knalrood hoofd werden voor gevoelige kijkers gecensureerd en vervangen door een rustieker plaatje)


... Begint ons leven in z'n plooi te vallen. We voelden ons na enkele weken in Canada al op ons gemak, maar het is pas nu dat het op de paardenboerderij vanzelf begint te gaan. We hebben onze routine gevonden en genieten van het kabbelende leven hier. De uitspraak 'Time flies when you're having fun' klopt hier alle dagen. Hopelijk verbuigen we deze zegswijze binnenkort naar 'time to fly and have fun'...
Een wijze vrouw zei me voor vertrek dat we onszelf drie maanden de tijd moesten geven om op adem te komen en te acclimatiseren. Ze had meer dan gelijk. Het is niet altijd evident om geduld te hebben als je het gewend bent om dingen vooruit te laten gaan (vooral dan studeren, brevet behalen, een pilotenjob vinden). Het wordt ons elke dag duidelijker dat we de tijd zullen moeten nemen om ons hier grondig te integreren en op termijn een echte pilotenjob te vinden. Een jaar zal te kort zijn, maar dat wil niet zeggen dat we hier voor altijd blijven. België lonkt en familie en vrienden missen we elke dag. We zullen de komende maanden nodig hebben om de gulden middenweg te vinden tussen het leven dat we hier opbouwen en het leven dat thuis op ons wacht. Niet gemakkelijk!

... Gingen we voor het eerst zwemmen in de grote Oceaan. Maar dat wisten jullie al natuurlijk...




donderdag 11 juli 2013

Pizza en brood

De pizza van Alain werd een succes ten mobielen huize De Loecker-Brood. We maken hem volgende keer nog iets dunner. Nu werd het een soort Deep Pan omdat onze ovenplaat niet zo groot is. Maar lekker was hij zowieso!

Ik maakte ook opnieuw een brood. Kenners weten dat ik dol ben op het Synergie brood van Sonja Kimpen (ik ben ook dol op Sonja Kimpen zelf, maar dat hang ik liever niet aan de grote klok). Brood 2 werd dus een Synergiebrood. Ik gebruikte hetzelfde recept als de vorige keer waarbij het erop neer komt je gist eerst tot leven te brengen in een apart papje en nadien elke actie (lees: kneden tot je armen eraf vallen) te laten volgen door een ruime rust-en-rijs-periode. Ik gebruikte:
- 2 soeplepels olijfolie
- 385gr. Speltbloem (+bijna 100gr extra omdat het ongelooflijk bleef plakken tijdens het kneden)
- 80gr lijnzaad
- 50gr zonnebloempitten
- 25gr pompoenpitten
- 6gr zout
- 4gr korrelgist
- 315gr lauw water

Het resultaat was heel lekker (genoeg zout deze keer!). Alleen was het brood niet zo luchtig. Ik las ergens dat bij Speltbloem een ei het brood luchtiger maakt. Dat ga ik een keer proberen. Tenzij iemand betere oplossingen weet? (Ik dacht zelf aan meer gist?).



dinsdag 9 juli 2013

Het zeetje

Nelle zwom tijdens de  hittegolf voor het eerst in zee. Ze speelde met haar gieter en ponderke in de baai en was in haar nopjes. Na een warme (!) douche op het strand en een lekker fruitpapje, viel ze voldaan in slaap in de autostoel.

Wij vonden het een luxe om ons huisje pal naast het strand te kunnen parkeren. Zonder inpakken op uitstap, heerlijk!






vrijdag 5 juli 2013

Operatie blackout

Het was best wennen om plots huisvrouw (correctie: 'homemaker') te worden. Heerlijk om even niks te moeten. Zalig om Nelle non-stop te zien opgroeien. Gigantisch moeilijk om me (letterlijk) tussen de soep en de patatten nog nuttig te voelen. Prestatiedrang noemt men dat officieel. Vermoeiend is het in de praktijk. Gelukkig went dat 'niks doen' als geen ander.

Ik was blij om te lezen dat ik niet de enige ben met deze bizarre hersenkronkels. De blog van meneer Siffer was in die zin een geruststelling. Nu ik weet dat Siffer er ook over blogt ben ik weer helemaal gerustgesteld, ehum. 

En om de overblijvende, sluimerende prestatiedrang te bevredigen roep ik projecten in het leven. Kleine opdrachten die het leven fijner maken en bovendien zorgen voor ambitiebevrediging. Yes, I did it again.

De afgelopen weken was project blackout (tussen de soep en de patatten) aan de beurt. We hebben namelijk een gevoelige slaapster in ons midden. Hoe langer de dagen duurden, des te korter werden Nelle haar nachten. We kregen nood aan een artificieel hulpmiddel om onze nacht ietwat te rekken. Blackout Curtains noemen ze dat.

Na een miskoop van toch-niet-zo-verduisterende-gordijnen bij Ikea (gelukkig doen ze daar niet moeilijk over ruilen), kwamen we terecht bij Fabricana. Dit is het stoffenwalhalla in Vancouver. Zelfs een ongeschoolde naaister krijgt het warm bij het zien van de stoffenvoorraad van Fabricana. De winkel is zo groot als de Berchemse GB en is tot de nok gevuld met stoffen en naai-attributen. Ik werd meteen zenuwachtig bij het idee hieruit een keuze te moeten maken (persoonlijke afwijking nummer twee). Gelukkig was onze nood erg specifiek en bleken er slechts twee keuzemogelijkheden voor Blackout-stof te zijn: een versie in het wit of een versie in de kleur ivoor (ook wit lijkt mij...). Na even twijfelen (natuurlijk!) kozen we voor wit. 'Is dochterlief te vroeg wakker?' vroeg de winkeldame nog. We waren blijkbaar niet de eerste ouders die passeerden...

Project Blackout was oorspronkelijk bedoeld als handwerk-oefening. Zonder naaimachine heb je weinig keus. Naaien met de hand is een ontspannende bezigheid maar toen Tina verkondigde dat ik beter haar naaimachine kon gebruiken, twijfelde ik geen moment. 

Ze heeft krak hetzelfde machine als Kristien. Hoe is het mogelijk! Ik kreeg meteen flashbacks naar het gezellig stikken van Nelle haar luiertas. De verouderde versie bleek wat stofoverschot te  hebben.   (stofwolken, niet overschot doek), maar werkt verder prima.


Met de handleiding in de hand (ja zo ben ik dan wel) begon ik aan het proefwerk. Heerlijk rustgevend om zo stap voor stap uit te voeren wat een vintage handleiding je opdraagt!




De blackouts durfde ik nog niet meteen aan te pakken. Daarom stikte ik eerst hoezen voor de kussens van de tafel aan onze keuken.

Zie hier het resultaat:


En in close-up:


Na deze succesvolle oefening was ik klaar voor de afwerking van het oorspronkelijke project. De Blackouts hingen al een tijdje in testmodus met punaises voor onze ramen. Ze deden hun werk naar behoren, dus mochten blijven. Om ze gebruiksvriendelijk te maken zoomde ik de randen om en bevestigde ik aan de hoeken drukknoppen. 
Dat zomen bleek een job van niks maar de drukknoppen aan de stof vastkloppen was minder vanzelfsprekend. Man wat is dat een ondankbare werkje. Je klopt je te pletter en aan het eind hangen de knopen nog niet echt vast. Misschien kozen we de niet-zo-handige drukknoppen of zijn we zelf niet-zo-handig maar ik geloof toch dat ik blij mag zijn dat de job achter de rug is. 


Met schroeven bevestigden we de onderkant van de knoppen aan het raam et voilà: mission accomplished: overdag veel licht en 's nachts veel slaap:



Ps: ik moet bij deze bekennen dat gordijn twee en drie nog met punaises vasthangen. Die verdomde drukknoppen ontnemen me de goesting om ons overdagvan nog meer licht te voorzien... dus... heb jij nog een portie frustratie waar je vanaf wilt en zie je er niet tegenop om een paar uur te vliegen, dan ben je bij deze meer dan welkom om te komen helpen bij de finale fase van project Blackouts... 

dinsdag 2 juli 2013

Den hof

Onze voortuin is ietwat groot uitgevallen. Gelukkig is er een tuinman die hem elke week komt maaien...

maandag 1 juli 2013

Bakken en braden

We zitten midden in een hittegolf.

Het is zo warm dat de was na een uur buiten al kurkdroog is:



Het is zo warm dat we blij zijn als Nelle stiekem het natte afwasbadje te pakken krijgt (en zich later kliedernat speelt aan de kitchy vogelfontein van Tina):



Het is zo warm dat we 's avonds het grootste tochtgat opzoeken om te bbq'en (btw de donkerrode smoked salmon die Tina maakte was verrukkelijk!):


Heerlijk...