Het lapjesdeken vol herinneringen van onze allerliefste familie en geweldige vrienden begint stilaan vorm te krijgen! Het fungeert als m'n dagelijkse Sudoku uit de krant: een uurtje puzzelen als Nelle slaapt. Puzzelen vertaal je ongeveer zo: een nieuw stukje stof aan het deken vastnaaien, stofje weer lostornen, foefelen om de verschillende stofsoorten op een rechte manier aan elkaar te vereeuwigen, opnieuw naaien, lostornen en nogmaals proberen. Tot het goed zit, zo hoort dat! Het is dezer dagen mijn manier van ontspannen. Een uurtje knoeien dus. En als ik na dat eerste lapje een beetje ingewerkt ben, dan wordt Nelle meestal wakker :-). De monniken zouden trots op me zijn.
Ps: Mist jou lapje (van 16 bij 16cm en bij voorkeur met je naam erop ;-)) nog op het deken dat ons 'de komende winter van gemis' zal warmhouden? Dan is het de moment! (Zie vorige post voor meer reclame over de bagage van m'n moeder die binnenkort op bezoek komt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten